شاه اسماعیل ختایی دَن بیر غزل

حُسن رُخسارین، کیم اؤلدو جان و دل حیران اونا،

وعدهٔ دوُر ِ قمرنى تاپشیریر دوران اوْنا. ‎‎‌

چون سنین حُسنین مثالِ یوسفِ کنعان دیر،

یوزینى هر کیم کى گؤرمز یؤخ‌دورور ایمان اوْنا

آتش ِ عشقینده اى خونخواره گؤزلو دلبریم،

اؤیله یانمیشدیر بوباغریم، یؤخ دورور درمان اوْنا.

گول یاناغین دلبرا، بس تازه‌تردیر هر زمان

قانلى یاشیمدان تؤکر هردم گؤزوم باران اوْنا.

ظلمتِ زلفونده کؤنلو بو ختایی» خسته‌نین

خضره بَنْزَر کیم، گؤرونمز چشمهٔ حیوان اوْنا

اى پرى، حُسنین سنین ماهِ منوّر گؤرموشم،

اُول یوز اوسته ابرتک زلفون معنبر گؤر موشم.

گرچى م بیر اوْلور اهلِ جهاندا، اى صنم

فرقتینین هر گونون من رازِ م گورموشم.

بسکى بولبول تک جهاندا عشق ایلن فریاد ائدَ‌م،

عارضین باغِ گولون چون ورد ِ احمر گؤرموشم

بس منیم مُلک جهاندا طالعیم فیروز اوْ‎‎‌‌‌لا،

تا سنین یوزون کیمى بیر سعد اکبر گؤرموشم.

بو ختایی» نین مقامى آستانیندیر مدام

چون سنى شاهِ کَرم اؤزومنى قنبر گؤرموشم